sabi mo eh..

ang sabi mo sa akin kanina, hindi ako marunong makinig pag pinagsasabihan.. spoiled bratt.. kelangan masunod lahat ng gutso.. sabi mo din, hindi ako tumatanggap ng opinyon ng iba.. oo na.. tama ka naman talaga matigas talaga ang ulo ko. mas nakikinig ako sa sarili ko kahit na alam ko na minsan eh sablay ang mga desisyon ko.. pasensya ka na, mahirap kasi baguhin ang nakasanayan.. naalala mo pa yung teorya ko tungkol sa natural order? alam mo, hanggang ngayon eh naniniwala pa din ako dun..

pasensya ka na kung minsan eh pinipilit kitang gawin ang mga bagay na ayaw mo.. pasensya ka na kung madalas akong parang bata kung umasta.. alam ko naman na hindi na ako bata.. hindi na ako mahilig sa lollipop na nauubos eh.. haha..

mahal na mahal kita.. sa loob ng pitong bwan na nagkasama tayo, naging masaya ako.. sa bawat araw, gabi, at kahit na madaling araw.. sa tuwing magkasama tayo, ayoko nang matapos ang oras.. kaso hindi pwede.. sabi mo nga, hindi lang tayong dalawa ang tao sa mundo.. alam mong malaking parte ka ng mundo ko.. kahit na kung minsan ay naiisip mo na hindi kita naaappreciate.. alam mo na hindi totoo yun.. gusto ko lang na magkasama tayo.. yun lang masaya na ko..

alam mo din naman ang pinagdadaanan ko sa ngayon.. mahirap lampasan ang problema ng mag-isa.. mahirap mag-isa.. oo, matapang ako.. risk-taker.. palaban.. yun ang sabi mo diba.. pinipilit ko maging matapang.. pero hindi maging manhid..

sana din lang, hindi ka na lang basta-basta nagiging bulag, pipi at bingi pag nag aaway tayo.. masakit kasi na walang pakialam sayo ang taong mahal mo.. sabi mo yun diba?

alam ko naman na hindi perpekto ang relasyon natin.. wala naman talagang ganun eh.. pero may mga bagay talaga na hindi natin kaya icontrol.. alam mo, minsan kahit anung pilit ko kontrolin ang nararamdaman ko, hindi ko pa din talaga kaya..

masakit sa akin yung nagyari kanina.. muntik na nga tumulo ang luha ko nung nasa fx ako pauwi ng bahay eh.. masakit isipin na ganon mo na lang ako kabilis papakawalan.. pero sana naman, hindi na tayo umabot sa ganon.. tama na yung isang beses..

kung sakaling mapagod ka na sa akin, hindi na kita pipigilan. ayokong paghigpitan ka.. mahal na mahal kita.. alam mo yan.. ayoko lang maging unfair sayo at sa sarili ko.. hindi ko ipipilit ang sarili ko sayo kahit na masaktan ako..

masaya ako na kasama ka.. at mas magiging masaya pa ako kung makakasama kita ng mas matagal na panahon..

kanina ko pa gutso umiyak pero hindi ko magawa.. kaya eto, dinaan ko na lang sa blog.. sana makabawas man lang to sa nararamdaan ko..

hindi nga ako marunong makinig, pero marunong akong magmahal.. sana nararamdaman mo yon..

kahapon, habang nasa bus ako, bigla akong napadpad sa mga messages mo sa inbox ko.. ito yung message mo sa akin nung nakaraang pasko..

hon, i love u, wag m0ng gawing manhid ung sarle m. D kta iwan at papabyaan, ok I love you. Mrami k dng bngo s pgiicp q. Tnulungan m q intndhn ung sarle q. Ndi kta hahayaang mwla sakn. Ok. Lge ktang yayakapn, tpos iki2ss, tpos kukulitin. Ok, papasayahin kta s abot ng mkakaya q. D q mpapangak0ng d kta msasaktan, pro d aq gagawa ng mkakasakt sau ng s0bra. Bta p tau, mdmi p taung mrarating at mraranasan, at gxto qng gwn un kxma k. Cmula ng mahalin kta, kxma k n s buhay q. I love you. :-)

yan yung eksaktong message mo sakin nun..

ngayon, handa na akong ibuhos ang mga luhang matagal nang naghihntay na makalaya mula sa aking mga mata.. sapat na siguro ang laptop na to sa harap ko para pagaanin ang mabigat kong pakiramdam..

eto nga pala yung isang kanta para sayo.. naalala mo pa nung lagi kong pinapatugtog yan nung mga unang araw natin? pakinggan mo..

the newbie

college graduation marks the end of one's academic endeavours, on one hand.. and on the other, the passage to the real world -- where, as a text message goes on, the test comes prior to the lesson..

i have graduated just weeks ago.. and now, here i am.. venturing the wide sea of the real world.. looking for a possible niche where i can place myself, a place where i can mount my own dreams.. things have changed, indeed..

for the mean time, i grabbed the opportunity to perform a profession that many would tend to label as "easy".. and here i am.. waking up a few hours before the sun rises so that i won't get stuck in the mrt when the freaking rush hour starts and get to work at 7..

at work, i have to do away with my estduyante habits.. no more late's.. not even one.. haha.. it's kinda hard.. nevertheless, i can do it.. i believe.. it is my first job, and as a newbie to business realities, i still keep my idealistic mindset that at a point in time, i could draw my own success.. i will.. i believe..

at 20, i know i still have a lot to experience and to accomplish.. little do i know what's there for me tomorrow, nonetheless, i believe there will be a lot.. and a lot more.. haha..

so there.. it's me in another phase of my colorful life.. in another realm of fairy tales.. but still within the portals of my own being..